معنی مشک آلوده - جستجوی لغت در جدول جو

مشک آلوده

لغت نامه دهخدا

(رَ دَ / دِ)

مشک آلوده. مشک اندود. آلوده به مشک. مشک آگین. معطر:
یعنی امسال از سر بالین پاک مصطفی
خاک مشک آلود بهر حرز جان آورده ام.
خاقانی.
باد مشک آلود گویی سیب تر بر آتش است
کاندر او قدری گلاب اصفهان افشانده اند.
خاقانی.
دست بردش به سیب مشک آلود
چند نوبت گرفت شفتالود.
سعدی

لغت نامه دهخدا

خاک آلوده

(دَ / دِ)

آغشته شدۀ بخاک. خاک نشسته. خاک گرفته. غبارآلود. مریّغ. (منتهی الارب) : واز سر تا پای خاک آلوده. (مجمل التواریخ و القصص)

لغت نامه دهخدا

چرک آلوده

(چِ دَ / دِ)

چرک آلود. آلوده به چرک. درن. مدرن. (منتهی الارب). رجوع به چرک و چرک آلود و چرکین شود

لغت نامه دهخدا

خشم آلوده

(خَ / خِ دَ / دِ)

خشمناک. غضبناک. خشم آلود. (یادداشت بخط مؤلف) (از ناظم الاطباء) : یکی از پسران هرون الرشید پیش پدر آمد خشم آلوده که فلان سرهنگ زاده مرا دشنام مادر داد. (گلستان سعدی)

لغت نامه دهخدا

نمک آلوده

چیزی که آن را در نمک غلطانیده باشند. (آنندراج). به نمک آغشته. که آن را در نمک خوابانده یا نمک بر آن پاشیده باشند:
آنم که غم دل به دو عالم نفروشم
زخم نمک آلوده به مرهم نفروشم.
تأثیر (از آنندراج)

لغت نامه دهخدا

اشک آلود

(اَ)

چشم گریان. چشم اشکبار. (ناظم الاطباء) ، ایراد داشتن

لغت نامه دهخدا

می آلوده

(شُ دَ / دِ)

آلوده به می. که به شراب آلوده باشد. آنچه به باده آلوده باشد:
می آلوده دستار و پیراهنش
گروهی سگان حلقه پیرامنش.
سعدی (بوستان).
، کنایه است از شرابخوار و مخمور. می زده. مست:
می آلوده ای راه مسجد گرفت.
سعدی.
- می آلوده کردن، کنایه است از بسیار سرخ کردن. (آنندراج)

لغت نامه دهخدا

شک آلود

(نَ / نِ رَ)

آلوده به شک. مشکوک فیه. (یادداشت مؤلف)

لغت نامه دهخدا